Het Westen 5x Failliet - korte beschrijving

Het Westen is vijfmaal failliet. Onze democratie, ons financiële systeem, Europa, onze overheid en onze economie zijn bankroet. We staan voor één van de grootste machtsverschuivingen in de geschiedenis. Azië is bezig de hegemonie van ons over te nemen. Intussen debatteren onze parlementariërs over de maximumsnelheid en de weigerambtenaar. Onze politici gaan ons niet helpen. Integendeel, zij zullen doorgaan met het afschaffen van de democratie ten gunste van een Europees imperialistisch project. Verder zullen zij doorgaan met het nemen van precies die maatregelen, die de economische ondergang van het Westen zullen versnellen.

Is er dan geen hoop meer? Jawel, dit boek legt uit waarom we naar een referendum democratie toe moeten, hoe we ons financiële systeem revolutionair moeten wijzigen en de inflatie stoppen, waarom we uit de euro moeten ontsnappen, hoe Vlaanderen snel onafhankelijk kan worden, hoe we 30 miljard per jaar aan overheidsverspilling kunnen stoppen en hoe we onze economische kracht kunnen verbeteren.

Alleen dan hebben we een kans om Azië bij te houden.

meer over Het Westen 5x Failliet

In de zestiger jaren van de vorige eeuw vertrok de textielindustrie uit Europa naar Azië, omdat de lonen daar lager waren dan hier. Dat was geen probleem, want we gingen hier moeilijker dingen doen, zoals scheepsbouw. Later vertrok de scheepsbouw naar Azië, omdat de lonen daar lager waren dan hier. Dat was geen probleem, want we gingen hier moeilijker dingen doen, zoals automatisering. Later vertrok de eenvoudige automatisering naar Azië, omdat de lonen daar lager waren dan hier. Dat was geen probleem, want we gingen hier moeilijker dingen doen, zoals geavanceerde automatisering van de seismologie gebaseerd op neurale netwerken, uitgevoerd door natuurkundig ingenieurs. In 2005 kreeg ik de opdracht om geavanceerde automatisering van de seismologie gebaseerd op neurale netwerken uit te besteden aan een firma uit India. Indiase natuurkundig ingenieurs werden ingevlogen en na een training en proefperiode van ca. twee maanden gingen ze terug naar India en namen zonder enig probleem het onderhoud en beheer van de systemen over. Het enige verschil tussen de Indiase en Nederlandse ingenieurs was het uurloon. Dat was in India vijfmaal zo laag als in Nederland.

Hieruit trok ik de conclusie, dat er nu niets meer is, dat wíj wel kunnen en zíj niet. Dat betekent dus dat er geen enkele economische rechtvaardiging meer is dat wij in Europa of in Noord-Amerika meer verdienen dan in Azië. En dat betekent dat deze verhouding op de een of andere manier de komende tijd zal veranderen. De tijd dat wij in het Westen het sterkst en het rijkst waren, met de beste techniek, de beste wetenschap, de beste cultuur en het beste onderwijs, is voorbij.

Er zijn vier dingen die we zouden moeten doen om dit probleem het hoofd te bieden.

Het failliet van onze economie

In de eerste plaats moeten we al onze inspanningen richten op het creëren van waarde. Dat doen we nu niet. Terwijl Chinezen strijkijzers, stofzuigers, zonnepanelen, schroefdopjes en grasmaaiers maken, schrijven wij dikke ongelezen rapporten en e-mailen en vergaderen wij eindeloos in kantoren, waar niets uit komt wat de Chinezen van ons willen kopen. Kinderen, die graag met hun handen werken en robotmonteur zouden willen worden, vervelen zich verplicht bij Management en Organisatie. Kinderen, die goed zijn in wis- en natuurkunde kiezen voor Economie, Bedrijfskunde of General Management, omdat een beroep waar “manager” achter staat een hogere status heeft en beter betaald wordt dan een beroep als bruggenbouwer, werktuigbouwkundige of elektrotechnisch ingenieur. Afgestudeerd vrijetijdskundigen, sociaal psychologen en cultureel antropologen zoeken vergeefs naar de steeds schaarser wordende gesubsidieerde banen.

Het failliet van onze overheid

In de tweede plaats moet de overheid minder geld uitgeven. Dat doet ze nu niet. Meer dan de helft van wat we met zijn allen verdienen wordt opgemaakt door de overheid. Ondanks de decennialange hoogconjunctuur aan het einde van de twintigste eeuw en ondanks de miljardenopbrengsten van de Nederlandse gasbel hebben we een staatsschuld van bijna ons gezamenlijk jaarinkomen. Als de politiek geld tekort komt, dan leent ze het op de markt. En als het echt te gortig wordt, dan verhoogt ze de belastingen. Maar het verminderen van de overheidsuitgaven is voor politici een brug te ver.

Het failliet van ons financiële systeem

In de derde plaats hebben we een heel raar economisch systeem, waarbij de overheid en door de overheid aangewezen bedrijven geld mogen maken. Deze bedrijven noemen we banken. Door dit systeem hebben we inflatie en zijn we verplicht om economisch te groeien teneinde niet achteruit te gaan in welvaart. Verder leidt dit systeem tot een hefboomeconomie die aanspoort tot te snelle groei en de economie onstabiel maakt. Het toppunt van instabiliteit zijn de banken zelf, die slechts voor minder dan tien procent met eigen geld zijn gefinancierd en dus bijna failliet zouden zijn als de staat niet garant stond. Het scheppen van geld moet worden afgeschaft. Daardoor brengen we een fundamentele wijziging aan in ons kapitalistische systeem en maken we de rol van banken grotendeels overbodig.

Het failliet van Europa

In de vierde plaats heeft de politiek de Euro ingevoerd als gemeenschappelijke munt van een groep landen die cultureel en economisch uiterst divers is. De politieke elite heeft dit gedaan om een door de Europese bevolkingen niet gewenst Europees imperialistisch project door te drukken. Daarbij moet de superstaat Europa weer een rol op het wereldtoneel gaan spelen. De invoering van de euro heeft de onderlinge revaluaties en devaluaties van Europese munten onmogelijk gemaakt en heeft daarmee de smeerolie uit het Europese economische systeem laten weglopen. Het gevolg hiervan is dat de Zuid-Europese landen geen concurrentiekracht meer hebben. Zelfs volledige kwijtschelding van hun schulden zal niet helpen dit probleem op te lossen. Alleen het ontmantelen van de euro zal soelaas bieden.

Bovengenoemde vier zaken zouden moeten worden aangepakt door de politiek. De politiek zal dit echter niet doen. Daar zijn verschillende redenen voor.

Het failliet van onze democratie

Europa is voor vooraanstaande politici carrière-technisch van belang: na een periode als minister-president of andere belangrijke minister van een land is er de mogelijkheid van een baan met status in de Europese organisaties. Verder is er de groepsdruk. Elke regering heeft regelmatig overleg met de andere Europese partners. In dit Europese gezelschap is verdere Europese integratie de norm. Wil je er bij horen, gewaardeerd worden, en in de toekomst kans maken op een Europese functie dan moet je je confirmeren aan die norm. Als je tegen verdere Europese integratie bent, sta je in Europees verband als politicus op een zijspoor. Een dergelijke positie wordt slechts ingenomen door hen, die zeer sterk in hun schoenen staan en principe boven carrière laten gaan. Dat soort mensen zijn schaars. Verder is de collectieve macht van de Europese instellingen nog nooit zo groot geweest als nu. Door de bevoegdheden en de financiële mogelijkheden, die de ECB, het ESM, de Europese Commissie en de regeringsleiders van de grote Europese landen gezamenlijk hebben, kunnen zij iedere regering zodanig onder druk zetten of belonen, dat het “grote beleid” in de eurozone grotendeels in Brussel wordt gemaakt. Lokale zaken als drugsbeleid, ruimtelijke ordening, gezondheidszorg, veiligheid en inkomstenbelasting mogen dan in de nationale parlementen worden behandeld. Men hoopt dat de burgers zich tijdens de nationale verkiezingen druk maken om deze lokale thema’s, zodat men in Europa ongestoord verder kan werken aan het grote project.

De politiek zal dus voortgaan op de ingeslagen weg. De enige manier om de politiek weer dienstbaar te maken aan het volk is om te komen tot een vorm van directe democratie.